Yeah, I'm a superstar

Ik word heen en weer geslingerd tussen typische I hate China moments, en I love China moments. De riksja driver is (weer eens) verdwaald... I hate China. Het goedkope gerecht is opeens uitverkocht... I hate China. Vijf buschauffeurs die me Chinees proberen te leren... I love China. Liedjes zingen met de taxichauffeur... I love China. Wegrennen bij een taxi omdat de chauffeur teveel geld wil... I hate China. Massages bij de kapper... I love China. Gratis drank in clubs... I love China. Met iedere zot op de foto... I love China.

Op school ben ik een soort superheld. De halve school roept mijn naam als ik langsloop. Nou ja, ze noemen me meestal Bowling want Paulien is toch echt te lastig. Ik vind kinderen nog steeds een beetje vies. Vooral als 40 kinderen proberen om mijn wimpers aan te raken, en ik weet dat ze hun handen niet wassen na het plassen. Maar ze zien er schattig uit en dan scheelt een stuk. Ik probeer ze trouwens westerse tafelmanieren te leren. Niet smakken, niet met je elleboog op tafel, met je mond dicht eten. Het werkt nog niet echt...

Doordeweeks ben in in San Xiang, een dorpje onder de rook van Zhongshan. Hier staat de grootste schoenenfabriek van China, jippie! Maar gelukkig heb ik ook bergen in mijn achtertuin. Als ik naar de stad wil, neem ik de 10 cent bus. Kleine bus waar teveel mensen in willen. Of ik neem de motor, overal op straat staan motors, je springt achterop en het is je taxi. Laatst deed ik een motorrace. Ik achterop, een friend achterop bij een andere motor. En maar naar de chauffeur roepen ‘go go go step on it!’. Er passen trouwens makkelijk 3 mensen op een motor. In het weekend ga ik naar Foshan, Zhongshan, Guangzhou en Macau en Hong Kong staan nog op mijn to do list. Daar is het gewoon chillen en van alle etablishementen genieten. Ondertussen heb ik aardig wat gesprekken met Chinezen, erg boeiend. Vooral als ze echt hun opinie over onder meer de Olympische Spelen geven.

China blijft een beetje een apart land. Ik was laatst in een koffiebar in Foshan. Daar hadden ze een koffiezetapparaat. De dame acher de balie deed water in het apparaat (geen koffie), zette het apparaat aan en wachtte totdat het warme water in de koffiepot stroomde. Daarop pakte ze het water, deed het in een blender, oploskoffie erbij.... bsssssssssssst KOFFIE! Ik heb bijna koffie en koffiefilters voor haar gekocht.

Behalve het lesgeven heb ik ook observatielessen. Betekent dat ik achter in de klas van een Chinese docent zit die engelse les geeft. Ik geef dan achteraf feedback. Deze lessen zijn hilarisch. Vooral omdat de woorden soms een wat andere betekenis krijgen: ‘Today’s word is excited. Igottakitten... exited (steek je vingers in de vorm van een ‘v’ in de lucht) Icleanthehouse... excited!! Mijn lessen zijn veel verantwoorder. Alle kinderen kennen nu de hokey cokey, what’s that coming over the hills is it a monster en head-shoulders-knees and toes. Volgende week ga ik ze Nelly the elephant leren! Ik moet ook iedere week drie minuten door de intercom praten of zingen. Alle foreign teachers moeten dat doen. We hebben de traditie om onze toespraak te beginnen met HELLOOOO CHINA.... en af te sluiten met THANK YOU CHINA!!

Thank you Holland, dit was het weer!


PS 1: Ik heb inmiddels facebook want hyves werkt niet in dit land.

PS 2: Het toneelstuk is een Saint Nicolas stuk geworden. Benieuwd hoe een gele sint eruit ziet.