Cocktails met een parapluutje

Sanxiang ligt aan zee, maar alles is zo vervuild dat een tripje naar het strand nagenoeg nutteloos is. Gelukkig zijn er bij Zhuhai (ligt om de hoek) allemaal eilandjes waar je erg prima van de zee kunt genieten. Dus, twee leraressen namen Trond (andere foreign teacher) en mij mee naar het strand. Minor detail, zij wisten ook niet precies waar het strand was... Om een uurtje of 12 pakten we de bus. Drie bussen door het platteland en een motorbike-taxi over zandweggetjes later stonden we zo rond 5 uur bij een ferry. Hm… wel een beetje laat maar we kunnen ook gewoon op een eiland slapen. We namen een kleine, snelle boot een eiland. Dat is uitgestorven op een paar werklui na. Het strand is schitterend. Er zijn bergen, bos en grappige gekleurde mini-huisjes op het strand. Wij sliepen in die huisjes. Word je wakker, stap je zo het strand op. Af en toe wat stukjes zwart, vervuild zand maar als je daar niet op let is alles prachtig. Op het strand lagen gigantische kwallen van wel 50 centimeter doorsnee. Ik wist niet eens dat ze zo groot konden worden. De volgende dag regende het, en was het tijd om terug te gaan.

Het schoolleven gaat ondertussen gewoon door. Naast het dagelijkse lesgeven met de meest uiteenlopende spelletjes en liedjes ben ik druk met het tutoren van docenten. Zo was ik de jury in en Engelse verhalen wedstrijd. Erg leuk om te doen, het niveau van de docenten varieert van best goed tot onverstaanbaar. Inmiddels is het tijd voor mijn second minute of fame. Een nieuw reclamespotje. Deze keer een promotiefilmpje voor de stad. Met twee anderen moest ik op het terras zitten. We kregen een heleboel biertjes waarmee we proostten. Er liepen modellen langs te tafel om alles wat mooier te maken. Kijk, dit zijn de betere commercials. Ik ben toevallig erg goed in proosten en op het terras zitten.

Ik heb twee keer de provinciehoofdstad bezocht. De eerste keer waaide en regende het nogal want er was een tropische typhoon. De tweede keer in Guangzhou was het zonnig. Er is een straat vol katten, honden, vissen die je kunt kopen; mensen die wokken op straat; parken; veel winkels en het beroemde adoptie eiland. Daar barst het van de dikke westerlingen die net een schattig Chinees meisje hebben gekocht.

Hoera, meivakantie dus op naar het tropische paradijs Hainan! 15 uur hardsleeper en hardseater later was ik volledig gebroken. Hainan is echt een eiland uit de folders. Buffels, kokosnoten, cocktails met een parapluutje en witte stranden. Alles is in het Russisch en dat is toch wel een beetje gek. Het eiland heeft een contract met een Russische vliegmaatschappij, dus dat is lekker goedkoop vligen voor de Olga's en Viktor's. De meeste Chinese en Russische toeristen liepen in hawaii-pakjes. Om zo goed mogelijk te integreren heb ik direct een hawaii-pakje met bijpassende hoed aangeschaft. Nu staren niet alleen de Chinezen, maar ook alle westerlingen me na. Schaamteloze foto's volgen snel.

Van de drie dagen heb ik het grootste gedeelte op het stand gelegen. Ik ben ook naar het apeneiland geweest. Een tikje dierenmishandeling was het wel, maar ik vond het stiekem ook wel leuk om apen op een fietsje te zien. Daarna vers seafood eten op een drijvend vissersdorp. Overal kleine vissersbootjes en drijvende huizen. Grote bassins met schildpadden, vissen, kokkels en meer. De hostelbaas liet ons een afgelegen, superstil strand zien...fan-tas-tisch. Helaas moest ik een dag langer in het tropische paradijs blijven omdat de olympische fakkel langskwam. Daardoor waren alle vliegtuigen vol en kon ik niet terug, oh wat jammer. Heel even over gedacht om naar de fakkel te zwaaien maar die olympische onzin heeft me al zoveel last bezorgd dat ik dacht... steek die vlam maar ergens in, ik ga naar het strand.

De terugreis was nog even spannend. De toegang tot het vliegtuig werd mij bijna geweigerd. De beveiliging vond een tampon in mijn broekzak. Na nader inspectie bleek de raket ongevaarlijk, en kon ik doorlopen.

Rood als een kreeft en verkouden van de airco weer teruggekeerd naar altijd prachtige Sanxiang.