Indiana Jones down the Mekong river

Cambodja... het land dat nog niet helemaal is bijgekomen van een rare oorlog. De tempels in Siem Riep waren fantastisch -erg Indiana Jones- De beroemde Killing Fields liggen in het verlengde van ieder willekeurig concentratiekamp in Europa. Cambodja is vrij arm met veel zandvlaktes. Er zijn verschillende dingen te doen: schieten met AK47, een koe opblazen met een landmijn en kinderen met gekopierde boeken ontwijken. Ik heb een kinderziekenhuis opgezocht waar de oprichter (een Oostenrijkse arts) een cello concert gaf om geld in te zamelen. Erg indrukwekkend, na het concert op internet opgezocht welke ziektes er in Cambodja heersen... had ik beter niet kunnen doen. Ik ben busmoe, dus ik vlieg naar de volgende bestemming... Laos.

In Laos heb ik lieflijke bungalow uitgezocht in een resort aan de Mekong. De eerste avond liep er een gigantische spin door de hut. Zwart en zo groot als een flinke mannenhand. Met een slipper heb ik het beest weggejaagd. Toen ik wilde gaan slapen hoorde ik allemaal vreemde geluiden op het dak. Vogels? Apen? Vleermuizen? Voor de zekerheid maar met het licht aan geslapen. De volgende dag vertelde de receptioniste me dat het "birds that cannot fly" zijn (?) De tweede nacht zat er een leguaan zo groot als een hond op het balkon. Mijn dronken australische buurman bleef maar hystirisch roepen "it's a crocodile, it's a crocodile". Het beest kroop onder ons dak om te schuilen. Ik heb die nacht licht maar weer aangelaten.

De volgende dag heb ik een jungletocht gemaakt. Normaal gesproken kan dat niet in het regenseizoen, maar op dit moment zijn er wat weinig toeristen dus ik mocht toch met twee gidsen (en een vriendin) de jungle in. De eerste tien minuten voelde ik me heel erg Indiana Jones. Na eem 100 meter lange wiebelende hangbrug - drie bamboestokjes breed - begon dat gevoel weg te ebben. De route liep door rijstvelden, over een berg en uiteindelijk was er alleen nog maar rimboe. Geen pad te zien, dus moest ik door de rivier lopen. Het water kwam tot over mijn middel en ik moest me aan een liaan vasthouden om niet meegetrokken te worden door de stroming. Mijn Indiana Jones status was inmiddels gekrompen tot bobo's in the bush niveau. Toen ik voor de twintigste keer op mijn buik onder een plant moest doortijgeren riep ik gefrustreerd "hoe ver is het nog?" waarop mijn gids antwoordde "if we we don't get lost, it's not far. But last week I knew way. Now many rain, I don't know way"... lekker dan. In de jungle heb ik bijtende rode mieren, bloedzuigers en gele torretjes getrotseerd. Vanaf de derde nacht heb ik met het licht uit geslapen.

Verder heb ik alle standaard dingen gedaan: wildwaterkanoen, vanaf een trapeze het water in duiken, kroegjes opgezocht langs de rivier, in hangmatten slapen, op een olifant gezeten, een tweedaagse hike gemaakt met een overnachting in een rimboe dorpje en een cursus loempia rollen. Het reizen moet natuurlijk niet teveel op werken gaan lijken.

Ik heb de slowboot genomen richting de Thaise grens. De slowboot is een authentieke langwerpige boot met kleine houten bankjes... auw.


Dit zijn de foto's van mijn reisvriendinnetje: http://picasaweb.google.com/alison.wender/RollingDownTheMekongII